Στιγμές

Κάθε άνθρωπος ζει μια και μοναδική ζωή.
Έχει την ευκαιρία να καθίσει στο τραπέζι και να ποντάρει.

Σημασία δεν έχει αν θα ποντάρει κανείς σωστά ή λάθος,
αλλά να μην αφήσει την ευκαιρία του να πάει στράφι.

Είναι στιγμές που διστάζει κανείς να ρισκάρει,
όμως πιο δυνατός, είναι ο παίκτης που δεν έχει να χάσει τίποτα.

Στην τελική κανείς μας δε γεννήθηκε με μάρκες ,
όλοι μας ήρθαμε στον κόσμο γυμνοί και αβοήθητοι.

Γιατί πρέπει να σε τρομάζει η ιδέα να ξανανιώσεις το συναίσθημα , το πρώτο εκείνο συναίσθημα που νιώθεις όταν έρχεσαι στη ζωή ;
Μη φοβάσαι να ρισκάρεις κάθε μέρα στη ζωή σου γιατί αυτή έχει
στιγμές,

που μπορεί να φαντάζουν σαπουνόφουσκες που χάνονται, πριν καλά καλά διακρίνει κανείς τη μορφή τους,
όμως μπορούν να σε στιγματίσουν για πάντα.

Αυτές τις στιγμές να ψάχνεις στη ζωή σου
και να μην τις αφήσεις να φεύγουν απ τα χέρια σου , σα μαγεμένος,
όπως οι κόκκοι της άμμου ανάμεσα από τα δάχτυλα ενός μικρού παιδιού, που γεμίζει για πρώτη φορά τις χούφτες του με τη χρυσαφί σκόνη.
Αυτές οι στιγμές...χα!

Είναι όλος σου ο πλούτος.

Κλείδωσέ τες καλά μες τα συρτάρια του μυαλού σου και μην αφήσεις κανέναν να σου πάρει αυτό τον θησαυρό ,

τον μοναδικό που σου ανήκει,

 που είναι ολόδικός σου , κατάδικός σου.


Αυτές οι σκέψεις μου ήρθαν στο κεφάλι ακούγοντας το παρακάτω τραγούδι στο ραδιόφωνο
07/07/2011 και ώρα 5η πρωινή.

Aνθρώπινες σχέσεις - ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΝΑΙ ΤΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΕΣ?

Κανένα ανθρώπινο ων δεν είναι φτιαγμένο να ζει μόνο του.

Για την ακρίβεια κανένα ων,
αλλά εγώ θα μιλήσω για τα ανθρώπινα,
γιατί σε αυτά -θέλω να πιστεύω- ότι συγκαταλέγομαι και μπορώ να εκφέρω την ταπεινή μου άποψη.

Για άλλα όντα μπορείτε να διαβάσετε στους κόλπους της βιολογίας. :)

Φιλίες,ερωτικές ακόμα και πελατειακές όλες οι σχέσεις είναι πολύ δύσκολο,

αρχικά να τις φτιάξεις

και εν τέλει να τις κρατήσεις.

Οι άνθρωποι δε συγχωρούν.
Δε συγχωρούν το ότι μπορεί το πρωί να ξύπνησες στραβά ή ότι ψόφησε το χρυσόψαρό σου ή ακόμα, στην χειρότερη των περιπτώσεων, ότι έχεις κάτι καλύτερο να κάνεις βρε αδερφέ!!!

Καλύτερο απ το να βγεις έξω για έναν καφέ και να μην έχεις τίποτα να πεις,
καλύτερο απ το να πας σ ένα μπαράκι και να κάθεσε σαν το αγγούρι .
-συγνώμη για την λαϊκή μου φρασεολογία xD-

Γιατί απλά δεν αντέχεις άλλο να κωλ*χτυπηθείς στο ρυθμό του RABIOSHA RA TA TA που χτυπιόσουν ένα καλοκαίρι μισοζαλισμένος απ τα δεκάδες ποτά και τα σφινάκια ,
που ούτε εσύ,
ούτε ο μπαρμαν που σου τα βαλέ
θυμάστε πόσα ήταν.

Μπορεί να μην έχεις όρεξη να σου κουβαληθεί ο άλλος στο σπίτι να σου πει τον πόνο του ή δυο μαλ*κιες.

Να μη θες ν απαντήσεις στα χιλιάδες τηλέφωνα φίλων και γνωστών που σε καλούν για να δουν τι κάνεις,
 επειδή μπορεί κι εκείνοι να πλήττουν σπίτι τους
ή ακόμα και από ενδιαφέρον -για να μην είμαστε και πεσιμιστές- .

Έχεις βρεθεί κι εσύ σίγουρα στη θέση αυτή.
Είτε απ την πλευρά του βαριεστημένου φίλου,
είτε απ την πλευρά εκείνου που βλέπει το ενδιαφέρον να χάνετε.

Η απάντηση όμως στο γιατί οι ανθρώπινες σχέσεις είναι τελικά τόσο δύσκολες. βρίσκεται μάλλον στο γεγονός ότι καμιά φορά οι άνθρωποι μεταξύ τους βρίσκονται σε διαφορετικές φάσεις της ζωής του και    δεν καταφέρνουν να επιτύχουν τον συγχρονισμό, που είναι το βασικό στοιχείο στις διαπροσωπικές σχέσεις.

Έχω μάθει να μην παρεξηγώ τους ανθρώπους
μέσα απ τις εμπειρίες που μου προσέφερε η κοινωνική ζωή.
Και ίσως αυτός τελικά είναι και ο μοναδικός τρόπος να μπορέσει κανείς να διατηρήσει τις δικές του ισορροπίες και να μην τρελαθεί τελείως.

Εσείς τι λέτε?

O τέλειος άνδρας, ο άνδρας ο σωστός.... που σκ*τά είναι?

Ήμουν 11 ετών όταν πρώτη φορά άκουσα τη φράση "αναπάντητα ερωτήματα"
και κατάλαβα πόσο τρομακτική είναι!

Τι εννοώ με τη λέξη τρομακτική?Περιγράφει μια τρομερή παραδοχή :


ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΎΜΕ ΝΑ ΓΝΩΡΊΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΠΆΝΤΗΣΗ ΣΕ ΌΛΑ ΤΑ 
ΕΡΩΤΉΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΟΚΎΠΤΟΥΝ.

Για τους ανθρώπους που θέλουν να γνωρίζουν, αυτή η παραδοχή μπορεί να τους κάνει να υποφέρουν.
Πολλοί μάλιστα έχουν τρελαθεί.
Αλλά ας μην το πάμε στην υπερβολή,αν είσαι άνθρωπος της διπλανής πόρτας ,
κάποια στιγμή συμβιβάζεσαι με την ιδέα, όπως ακριβώς έκανα κι εγώ.

Κι όμως θυμάμαι τη μέρα που ρώτησα το δάσκαλό μου ένα τέτοιο "Αναπάντητο" ερώτημα, σαν μια από τις
πιο φοβερές στη ζωή μου !

"Δεν μπορώ να σου απαντήσω Ειρήνη,και μάλλον κανένας δε μπορεί."

Mε  τρομοκράτησε εκείνη η φράση...

Αλλά το ξεπέρασα. χD

Εύκολα σχετικά,
πνίγοντας τον καημό μου και τις ανησυχίες μου στην τηλεόραση.

O κόσμος μας εξ άλλου δεν συγχωρεί το ρομαντισμό και τα ροζ συννεφάκια :)
Έτσι μας κάνει ψυχρούς ρεαλιστές.

Αλλά επειδή δεν θέλησα ποτέ να συμβιβαστώ
τη είδα αλλιώς :)
Πλέον διασκεδάζω με το να θέτω,
κάθε μέρα στον εαυτό μου, άπειρα "αναπάντητα" ερωτήματα. 
Έτσι έκανα εκείνο που κάποτε με φόβιζε 
ένα παραγωγικό χόμπι. :)

Ίσως φταίει το ζώδιο μου, ίσως η ιδιοσυγκρασία μου, ή και ο χαρακτήρας μου, ή και όλα μαζί,
αλλά ανέκαθεν προσπαθούσα, ακόμα και σε τέτοια ερωτήματα να βρω, αν όχι ικανοποιητικές απαντήσεις, ικανοποιητικές δικαιολογίες για το γεγονός ότι δεν υπάρχει απάντηση.

Σας μπέρδεψα?

ΑΗΑΗΑΗΑΗΑΗΑΗΑΗΑΗΑΑΗΑΗΑΗΑΗΑΗΑ


Θα μου πείτε... ο καθένας με την τρέλα του.Ε λοιπόν εμένα η δικιά μου τρέλα είναι αυτή.



Mε απλά λόγια
λατρεύω να θέτω ερωτήματα στο εαυτό μου και τους άλλους.
Μέσα από την προσπάθεια να τα λύσει κανείς γίνεται καλύτερος άνθρωπος, εξελίσσεται.


Ποιο είναι όμως το πλέον φλέγον ερώτημα 
"Αναπάντητο" ερώτημα
που εμφανίζεται στο κεφάλι κάθε γυναίκας 
απ τη στιγμή που αντιλαμβάνεται τη θηλυκή της υπόσταση;

Πως-που-ποιος-πως-γιατί
ότι μορφή κι αν έχει η ερώτηση 
το νόημα μένει πάντα ίδιο 
και περιστρέφεται 
γύρω από 
τον τέλειο άνδρα.



Πως είναι ο τέλειος άνδρας?

Που μπορώ εγώ η δύσμοιρη, 
ως γυναίκα, να τον βρω που χω φάει τον τόπο;

Ποιος μου εγγυάται ότι οι ελπίδες μου να τον βρω δεν είναι φρούδες? σνιφ!


Πως θα καταλάβω ότι είναι αυτός? 
Γιατί μια γκαβομάρα την έχουμε εμείς οι γυναίκες.
Για την ακρίβεια
λατρεύουμε να εθελοτυφλούμε.
Το χουμε μάλιστα ανάγει σε τέχνη :)

Γιατί πάντα ο φαινομενικά τέλειος άνδρας τυχαίνει ναι παντρεμένος ή γκέι?

Η αλήθεια είναι ότι από τη φύση τους οι γυναίκες είμαστε περίεργα πλάσματα.
Δεν θα τ' αναλύσω αυτό φαντάζομαι όλοι κάτι έχετε ακούσει xD

Ε τι στο καλό, 
έχουν γραφτεί εκατοντάδες βιβλία, τραγούδια , 
ωδές για το "αδύναμο" φύλο και το πως σ έναν άνδρα μοιάζει Γολγοθάς να προσπαθήσει να το καταλάβει.

Κάθε γυναίκα λοιπόν ανάλογα με την προσωπικότητά, το γούστο και τις ανάγκες της, έχει
διαφορετική αίσθηση για το τι είναι αυτό που κάνει έναν άνδρα τέλειο.

Χιούμορ
Εμφάνιση 
Style 
Ντύσιμο 
Χρήματα

Στην ουσία όμως το τέλειο δεν υπάρχει.
Και δεν υπάρχει γιατί, μόλις αποκτήσουμε αυτό που θέλαμε,
μας δημιουργείται αυτόματα η ανάγκη για κάτι άλλο.
Έτσι όσοι αναζητούν το ιδανικό, μπαίνουν σ ένα φαύλο κύκλο μιας συνεχούς αναζήτησης, που είναι καταδικασμένη να μην έχει τέρμα.

Από αυτή την κατάσταση γλιτώνουν μόνο όσοι συμβιβάζονται με την καλύτερη δυνατή λύση.
Έτσι είναι μάλλον χάσιμο χρόνου να ψάχνει κανείς το τέλειο ταίρι.

So αφήστε τέτοια ερωτήματα και προβληματισμούς σε χομπίστες ,σα και του λόγου μου και στους φιλόσοφους,
και ζήστε. :)

Γιατί ο ιδανικός άνδρας...είναι αυτός που δεν έχεις ακόμα κατακτήσει.

Χώρισα!

Έρωτα, έρωτα

έρωτα

Aχ έρωτα!

Ο έρωτας είναι μοναδικό συναίσθημα.

Σου 'ρχεται εκεί που δεν το περιμένεις, ενώ κανείς δεν μπορεί να τον αγνοήσει.

Έχει προνοήσει γι' αυτό βλέπεις,

-ή μάλλον... έχει αποφασίσει για σένα, χωρίς εσένα-

η ίδια η μητέρα φύση, 

η οποία στο βωμό της διαιώνισης του είδους, 

φύτεψε, μαζί με 

τα πιο απόκρυφα και σκοτεινά 

ένστικτα του ανθρώπου 

και εκείνο του έρωτα.

Εξ΄ορισμού ανεμπόδιστος,λοιπόν, ο έρωτας είναι η ουσία της ουσίας της ζωής.

Διαχέεται στην καθημερινότητά μας, χωρίς να μπορούμε αντιδράσουμε. 

Όπως ακριβώς ο ήλιος περνά μέσα απ΄ τις χαραμάδες των παραθυρόφυλλων τα ξημερώματα, όσο ερμητικά κλειστά κι αν είναι αυτά.

-Πσσσσσς πολύ ποιητικό ήταν αυτό :D -

χαχα

Όμως ο έρωτας αν και ανεμπόδιστος, δε σημαίνει ταυτόχρονα και αμοιβαίος, 

έτσι συχνά μπορεί να καταλήξει ανεκπλήρωτος.

Δεν είναι λίγες οι φορές δηλαδή, που ακόμα και μια πολλά υποσχόμενη σχέση ναυαγεί.

Για τους χ,ψ λόγους λοιπόν χάνεις τ'άλλο σου μισό,

και μένεις εσύ

-το άλλο μισό-

να κλαις τη μοίρα σου,

τρώγοντας παγωτό μπροστά από μια τηλεόραση.

Και τρως παγωτό...

κι άλλο παγωτό...

πολύ παγωτό...

τόνους παγωτό!

Τόσο που σου ΄ρχεται να σκάσεις! 

Κι όμως! 

ν κιλά παγωτό αργότερα -όπου ν να τείνει στο άπειρο- 

και το κενό που νιώθεις μέσα σου δε λέει να γεμίσει! 

Ουφ!

Ανοίγεις το ράδιο για να ηρεμήσεις βρε αδερφέ, ν' ακούσεις λίγη μουσικούλα και ταράζεσαι ακόμα περισσότερο!Κάθε άσμα του ελληνικού και διεθνούς ρεπερτορίου μοιάζει να γράφτηκε ειδικά για σένα, για να σου θυμίζει την πρόσφατα διαλυμένη σχέση σου.

-όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται δε λέει εξάλλου ο σοφός λαός :)-

Σου θυμίζει κάτι?

Ε, εντάξει ίσως να έβαλα κι εγώ μια δόση υπερβολής, αλλά σίγουρα το 'χεις ξαναδεί το εργάκι 

κι  όχι μόνο από τη θέση του θεατή, 

αλλά κι από την άλλη τη θέση, 

την καλή, 

αυτή του πρωταγωνιστή.

Γιατί όσο σκληρός-ή κι αν είσαι,

αν υπήρξες ερωτευμένος με το ex-ταίρι σου,

 ο χωρισμός σου από εκείνο πονάει.

-έρωτα αχ έρωτα αχ!-

Έχουν γραφτεί άπειρα κείμενα,
από αληθινά γλωσσικά κομψοτεχνήματα, μέχρι φθηνά στιχάκια σε παγκάκια και τοίχους,
που μιλούν για τον χωρισμό ως ένα μαρτύριο.
Τον περιγράφουν ως κάτι που μπορεί να σε γονατίσει
και σε μερικές περιπτώσεις να σε φέρει ακόμα και στα πρόθυρα της τρέλας. 

Αξίζει να τρελαθείς παρόλα αυτά για μια σχέση που δε σ' ευχαριστούσε τελικά ποτέ
και  που τη βλέπεις ιδανική μέσα απ' το πρίσμα του ερωτευμένου;

Ας πιάσουμε λοιπόν το χωρισμό και μιλήσουμε γι΄ αυτόν στυγνά ορθολογιστικά.
Χωρίς το υποκειμενικό στοιχείο της... καψούρας.

Ορισμός:

Χωρισμός(ο): Η πράξη με την οποία απομακρύνεται κάποιος ή από κάτι ή από κάποιον άλλο.

Από τον ορισμό δεν προκύπτει ότι η λέξη απομάκρυνση είναι συνώνυμο της λέξης βασανιστήριο.
Όμως είναι αλήθεια πως οι ερωτευμένοι και κυρίως οι γένους θηλυκού έχουν μια δικιά τους ερμηνεία για την πραγματικότητα.
Όταν είσαι ερωτευμένος είσαι ΤΥΦΛΌΣ.



Κορίτσια!

ΚΟΡΊΤΣΙΑ!

Χώρισα!

σνιφ!

Ναι!

Ναι! κι ας έλεγε πως μ'αγαπούσε!

ναι ο αλήτης!
με χώρισε!

Για μια... μια... μια...

-μην το πεις! μην το πεις!-

Μια ΧΥΔΑΙΑ!

-φιού!-

Η συμβουλή μου για σένα ερωτευμένε Τειρεσία?

Κόψε την μίρλα επιτέλους :)

Ο έρωτας είναι το πιο όμορφο πράγμα.

BΡΕΣ ΕΝΑΝ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ.

ΠΑΝΕΛΛΉΝΙΕΣ μια ιστορία πάθους xD

Eνέα οριζόντια : Θεσμός Γολγοθάς για κάθε Έλληνα μαθητή.Έντεκα γράμματα.Να και μα ερώτηση που θα μπορούσε να βρει κανείς σε Quiz, σαν αυτά που λύνουμε συνήθως στην παραλία στο πάρκο ή και στο μπαλκόνι.Αν δεν έχει τύχει να λύσεις ένα εσύ ο ίδιος σίγουρα έχεις δει κάποιο φίλο, γνωστό σου, συγγενή να επιδίδεται στην επίλυσή τους.Το σκηνικό συμπληρώνει, σχεδόν πάντα, ένας φραπές με χρωματιστό καλαμάκι, τον οποίο απολαμβάνεις καθώς λύνεις με γερές τζούρες. κάνοντας "διάλειμμα" ανάμεσά τους, για να εξασκήσεις, αν δηλώνεις καπνιστής, την κυνηγημένη όσο καμία άλλη πρακτική του "καπνίζειν" ή για να μασουλήσεις αριστοτεχνικά το στυλό σου ψάχνοντας κάποια απάντηση.

Eννιά οριζόντια χμμμμμμμμμμμμμ......  εύκολο!

Συμπλήρωσα στα κουτάκια κάθε γράμμα και χαμογέλασα.

Π-Α-Ν-Ε-Λ-Λ-Η-Ν-Ι-Ε-Σ

Eίμαι ήδη ένα εξάμηνο φοιτήτρια κι ακόμα θυμάμαι τον απόηχο της κούρασης που συνεπάγεται η διαδικασία προετοιμασίας για τις εξετάσεις.Η φιγούρα του Homo Panellinius, ενός κλασσικού υποψηφίου πανελληνίων, σαν και του λόγου μου, πριν λίγους μήνες περιλαμβάνει κουρασμένα μάτια, περιττά κιλά, μαλλί τζίβα απ' την αλουσιά και φυσικά φρύδι-δάσος του Αμαζονίου. :)


Ρούφηξα μια γερή γουλιά καφέ και άρχισα να μασουλάω το χρωματιστό μου καλαμάκι.


Καθόμουν στο ξύλινο τραπεζάκι που κάθομαι πάντα, όταν με πιάνει ο οίστρος για μελέτη, πράγμα που ομολογώ, πως τελευταία συμβαίνει όλο και σπανιότερα.Αυτός ο... οίστρος βλέπετε "θυσιάζεται" στο βωμό της φοιτητικής ζωής, ενώ ταυτίζεται με την επίλυση σταυρόλεξων και στα μεγάλα κέφια, με την λύση sudoku. :)

Αυτά μεταξύ μας.Η Ελληνίδα μάνα  πιστεύει πως το μωράκι της είναι η επιτομή της επιμελούς φοιτήτριας :D

ΗΑΗΑΗΑ

Αλλά ας σοβαρευτώ λίγο :)

Παράγωγοι,συναρτήσεις,εκθέσεις, ασκήσεις, θεωρία! Όλη την ύλη των πανελληνίων, την αφομοίωσα στο πάνω τραπεζάκι αυτό στο μπαλκόνι.Το λατρεύω αυτό το τραπεζάκι.Μάλλον μ'αρέσει γιατί καθισμένη εκεί, δεν είμαι ποτέ μόνη μου.Ένας πλάτανος σκεπάζει τη δεξιά πλευρά του μπαλκονιού, τον οποίο, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, για κάποιο περίεργο λόγο τον έβλεπα σαν άνθρωπο.


Το be continued.

"Πως να κατακτήσει κανείς την επαγγελματική ευτυχία ,την οικονομική ευμάρεια και άλλες τέτοιες βλακείες :)"

Γεννημένη το 1991, στο τέλος του 20ου αιώνα, που σηματοδοτεί την αρχή του 21ου, έχω την τύχη να είμαι κομμάτι μιας πολύ ενδιαφέρουσας κουλτούρας που έχει σχηματιστεί πια και αποτελεί σήμα κατατεθέν της γενιάς μου (μαζί βέβαια με το logo της Coca-cola και τις ατάκες του sex & the city).Ζούμε σε μια εξαιρετικά αγχώδη καθημερινότητα.Βλέπετε όλοι προσπαθούμε ολοένα να αποδείξουμε, πρώτα στους άλλους κι έπειτα στον εαυτό μας, ότι δεν είμαστε ένα σύνολο οργανικών ενώσεων και ότι μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά.Θα μου πείτε "πάντα αυτό δε γίνονταν?" "Γιούχου κοπελιάΑααααα από τις απαρχές της ανθρώπινης -και όχι μόνο xD- ιστορίας όλοι δεν προσπάθησαν και δε προσπαθούν να ξεχωρίσουν ο καθένας στον τομέα του?"
Κι όμως!Σήμερα που είναι περισσότερο από κάθε άλλη φορά με μανία και εκδικητικότητα προσπαθούμε όλοι -για να μη λέτε ότι βγάζω την ουρά μου απ'έξω- προσπαθούμε να φανούμε (ΠΡΟΣΟΧΉ! ΝΑ ΦΑΝΟΎΜΕ όχι απαραίτητα να είμαστε) καλύτεροι, πλουσιότεροι, ομορφότεροι, πιο ευτυχισμένοι από το γείτονα, τον γνωστό, τον φίλο τον μακρινό συγγενή, από τον ξάδερφο του παππού του μπατζανάκη μιας ξαδέρφης της θείας μου της Κίτσας.Έτσι έγιναν της μόδας βιβλία και διηγήσεις που μιλούν για το πώς να πετύχεις, πως να ξεχωρίσεις, πως να εξυψώσεις την προσωπικότητά σου και να κερδίσεις αποδοχή, όπως αυτό κι αν μεταφράζεται.Xρήμα,δόξα,αυτοπεποίθηση διαλέξτε! Μπήκα λοιπόν κι εγώ στο τρυπάκι να διαβάσω μερικά από αυτά για να δω ποιο είναι πια αυτό το μυστικό ελιξήριο, αυτός ο "από μηχανής θεός" που θα έρθει να με βγάλει από τη φτώχεια και που θα τον καλώ φαντάζομαι με κάποια μυστικιστική τελετουργία δένοντας ένα μπουκάλι Coca-cola ας πούμε με ένα καλώδιο το οποίο βραχυκύκλωσα μια νύχτα με πανσέληνο ενώ θα σιγομουρμουρίζω "Pepsi sucks, Pepsi sucks". Τελικά όμως προς μεγάλη μου απογοήτευση δεν υπήρχε τελετή ή μυστικό κάλεσμα. Ανάλογα με την ευστροφία του εκάστοτε συγγραφέα στην παραγωγή λόγου όλα τα βιβλία έλεγαν το ίδιο, σχεδόν αυτονόητο πράγμα που είχε μετονομαστεί σε δόγμα των κατατρεγμένων από τη ζωή και τα άπονα αφεντικά . "Μην υποτιμάς τον εαυτό σου", "Πίστεψε στις δυνάμεις σου" είναι οι κύριες φράσεις που φιγουράρουν σε κάθε τέτοιου τύπου βιβλία και σου υπόσχονται ότι θα κατακτήσεις τον κόσμο αγοράζοντας ενθάρρυνση με 19.90 από τον εκδοτικό οίκο "Αμάξια και λεφτά".  Δε ξέρω για σας πάντως εγώ πραγματικά λυπάμαι που ζούμε σε μια κοινωνία που ούτε ενθάρρυνση δε μας παρέχει στο τζάμπα. :)